سلام نازيكاي گلم ببينم انگاري زيارت اقا هم تورو سر عقل نياورد درسته؟؟؟؟؟؟؟
البته خودم ميدونستام از قبل....
ميبينم كه تو اپ كردي خواهر جان!!
ميدوني با كلي خاطره وچيزاي خوب از مشهد برگشتيم تصميم داشتم همه اون حال وهواهاي خوب زيارتو وهمه اون اتفاقهاي قشنگ وبامزه رو واونقدري كه خنديديم وبهمون خوش گذشتو بنويسم تو وبلاگم تا دوستانم هم لذت ببرن عينه خودمون اما.....
وقتي رفتم وبلاگم دلم گرفت ديگه حال وحوصله نوشتن اونا رو ندارم به خودم ميگم منو بگو چقدر بخودم ميگفتم اينارو بخاطر بسپار تا برگشتي برا دوستات تعريف كني...يا ليست اسامي بچه ها يادته نوشته بودم؟ اسم تمام دوستان وكساني رو كه ميشناختم حتي اگه بعضيهاشونم نميدونستن دارم ميرم زيارت نوشتم روي كاغذ تا خداي نكرده كسي رو فراموش نكنم.. تمام روزها وشبهاي اول زيارت برا اونها دعا كردم وزيارت نامه خوندم ونايبالزارت شدم وبراي خودم فقطو فقط روزه اخر دعا كردم.....اما حالا ميبينم دوستان فقط تا وقتي هستي باهاتن رفتي حتي برا مدت كوتاهههههههههه ديگه رفتي.. البته نه همه دوستان واونهايي هم كه شامل ميشن با درصدهاي متفاوت اما خب واقعيت زندگيه...از دل برود هر انكه از ديده برفت!!!!!!!!!!اما منكه در مورده دوستام اينطوري نبودم تا اونجايي كه ميتونستم....اي روزگار...اي داده بيداد...
