تا به دامان تو ما دست تولا زده ايم
بتولاي تو بر هر دو جهان پازده ايم

تا نهاديم به کوي تو صنم روي نياز
پشت پا بر حرم دير و کليسا زده ايم

در خور مستي ما رطل و خم ساغر نيست
ما از آن باده کشانيم که دريا زده ايم

همه شب از طرب گريه مينا من و جام
خنده بر اين گنبد مينا زده ايم

نشوي غافل از انديشه شيدائي ما
گرچه زنجير به پاي دل شيدا زده ايم

جاي ديوانه چو در شهر نهادند "هما"
من و دل چند گهي خيمه به صحرا زده ايم