نظرات ياداشت باز اين چه شورش است که در خلق عالم است....باز اين چه نوحه وچه عز

سلام ...........

دست بالا بردم

تا که دستان پر از خواهش من را شايد

مهر او در يابد

بارها خوانده ام او را اما

او مرا مي شنود؟

و ميان همه هستي بي پايانش

او مرا مي بيند؟

در جهاني که هزاران مه و خورشيد در آن ناچيزند

ذره را راهي هست؟

...

بارش ابر سپيد

تاري پنجره وهم مرا مي شويد

کهکشاني به دل پنجره ام جاي گرفت

و خدايي به دل کوچک من

قاصدي در راه است

و پيامي از نور

مي تواني که بخواني تو مرا

من تو را مي شنوم مي بينم

ميل جاري شده در خواندن تو

پاسخ ماست

رود با ميل خودش جاري نيست

جذبه مهر فرا خوانده ز دريا

سبب جاري رود

دست خالي مرا نور اجابت پر کرد

چشم نمناک مرا

گريه شوق