چه خوش باشد به اميد تو مردن به جز نامت دگر نامي نبردن به تنهايي شدن مهمان چشمت به شمشير نگاهت سر سپردن چه خوش آن دم كه با ياد بهارت به سرآيد خزان دل فسردن چه زيبا لحظه اي ديدار ماهت كه پاياني بگيرد شب شمردن دگر بي تابم از اين درد عشقت غمت را تا به كي در خود فشردن بيا تا غم شود بيمار وتنها كه كارش با تو گردد غصه خوردن